uludağ yolunda ıssız bir ormanlık alanda gezinirken birden belirdi yanımda :) öyle sıcakkanlıydı ki hemen geldi bacaklarıma sürünüp durdu. sevgiyle karşılık verdiğimi görünce kulaklarını dikleştirmeye çalıştı ama biri olmadı :) yere eğilip kır çiçeklerini çekmeye çalıştıkça burnunu objektifime sokup duruyordu. çok tatlıydı ya.bu çiçekiğin adı ne bilemiyorum. ama çok güzellerdi. fotografların çoğunu 50mm ile çektim.
güneş ağaçların arasından pırlanta yüzüğün ışıltısı gibi arada göz kırpıyordu. ne kadar huzurlu bir ortamdı. sessiz sakin, kuş cıvıltıları ve doğanın kendine has sesi…ışık ne de güzel vuruyordu yapraklara…yolun kenarında gördüğüm bu korkunç görüntüyü de kaydetmek istedim. ağaç kesilmiş sadece kökleri kalmıştı dışarda. daha önce hiç böyle bir şey görmemiştim. ne kadar ürkünç değil mi…güzel, sakin, dingin ve huzurlu bir kısa mesafe koşusu olmuştu. bunlarda elde kalanlar. paylaşmak istedim…
görüşünceye dek esen kalın :)