güçlü bir patlama sesi duyuldu önce. yüreğim ağzıma geldi. resmen sıçradım yerimden. sonra binanın alt kat penceresinden duman sızmaya başladı. sonrasında alevler… bir kaç dakka içinden üst katı da alevler sardı.
bir kişi üst kattın penceresinden iki kişi de çatıdan bağırıyordu. kurtarın biziiiii… kimse yokmuuuuu… bir kişi alt katta mahsur kaldıııı…
derken 5 dk içinde anayoldan acı siren sesleri duyulmaya başladı. gittikçe yakınlaştı. ve ortalık birden hareketlendi. itfaiye araçları, doğalgaz acil ekibi, ambulans derken nerede duracağımı şaşırdım. siren seslerine karışan mahsur kalmış insanların çığlıklarına daha fazla duygusuz kalamadım. kalbim güm güm atmaya, gözlerim yaşarmaya başladı. çok heyecanlanmıştım. telaşlandım. neden orda olduğumu da unuttum.
sonra itfaiye sepeti çatıda mahsur kalanları kurtardı.
içerde mahsur kalan yaralıyı da kurtarıp ambulansla götürdüler. her taraf böyle köpük oldu. sanırım itfaiyenin son teknolojisi bu. neyse yangının kontrol altına alınmasıyla bende duygularımı kontrol altına aldım ve sakinleştim. sonra neden orda olduğumu hatırladım. ve işimin başına döndüm. bir yangın tatbikatı da böylece başarı ile sonuçlandı.
ya ne tuhaf bir insanım ben yaaa.. tatbikata bile ağlayabiliyorum :))