DENEMELER

MASAL

Bir varmış belki bir gün yok olacakmışım.

Hepimiz gibi…

Belki bir gülümsemesi,

Bir gülümsemem kalacak.

Kimbilir…

Belki o da unutulup gidecek gündelikten kaldırılan anılarda.

Artniyetsiz verilen sözler hatırladığında bir sızı hissedilecek kalplerde. Çocukça duyguların peşine düşmüş, gerçekle karşılaşınca arkasına saklanacağı annesini de bulamayacak, düşünceler denizine açılacak gözden kaybolana dek.

Hep aynı nakarat devam edecek. Bu şarkıda başka söz yok. Başka yalan, başka kandırmaca yok. Çünkü artık o saf kızdan eser yok.

Biliyorum, gerçek bu. Bu içimde hissettiğim kendim, yalnızlığım gerçek olan. Bu duvarlar, başımı yasladığım omuzlardan daha sadık tüm soğukluğuna rağmen. Hep arkamdalar ne yana dönsem. Bu dört duvar, dilsiz dört duvar daha avutucu kollarından. Ve soğuk kalbinden. Umursamaz bakan gözlerinden.

Bir varmış bir bakmışsın bir gün yokmuşum. O zaman silinecek tüm anıların. Şahitliği zamanın, silinecek gözlerimdeki izin. Yüreğimdeki çizgilerin iyileşecek. Gecenin bir vakti uyanmalarının anlamı bitecek. işte o gün, bir varmıştım ama artık yok olacağım. Hepimiz gibi. Belki bir gülümsemem de kalmayacak, kimbilir…

Temmuz 2010