Vazgeçemiyorum şu tatlıdan. Komik ve çok alakasız bir başlangıç cümlesi oldu ama şu an puding yapıyorum ve fark ettim ki en iyi bu pudingi karıştırırken düşünüyorum. Aslına bakılırsa örgü örerken de iyi düşünebiliyorum. Ve bu tür boş işler yaparken düşünebiliyor olmama şaşıyorum. Hele şu an, bir elimde kalem, bir elimde kaşık, tek ayağım havada diğer bacağıma, dizimin arkasına dayalı durumda. Hem düşünüyorum hem yazıyorum hem de pudingi karıştırıyorum.
Bazen hayatımla ilgili konularda karar vermem gerektiği durumlarda veya biraz kendimle baş başa kalayım dediğim durumlarda düşünemediğimi, aklımın hep başka şeylere, başka birilerinin yaptığı veya söylediği cümlelere kaydığını fark ettim. Hatta kendime kızıp, silkinip bir daha düşünmeye oturduğumda yine aynı durumda buldum çoğu zaman kendimi. Ama az evvel bahsettiğim gibi bir şeyler yaparken çok daha iyi içe dönebildiğimi gördüm.
Dün bir arkadaşımla konuşmamız geldi akşamın bu saatinde aklıma. Bana söyledikleri kendimi biraz daha iyi anlayabilmeme yaradığına inanıyorum. Düşünüp bulmak yerine yazarak onların beni bulmalarını sağlıyorum sanırım. Ama bu şekilde de olsa onlara ve dolaylı olarak kendime ulaşabilmek çok güzel.
‘ Sen tüm negatif duygularını içine biriktirip çevreye neşe saçıyorsun. Aynı Yeşil Yol filminde olduğu gibi. O kocaman adamın, çevredeki tüm negatif enerjiyi içine atıp, o negatif enerjiyi pozitife çevirmeye çalışıyor. Ama o senden farklı olarak topladığı negatif enerjiyi boşaltıyor. Sen hepsini içinde tutuyorsun.’ Demişti yaklaşık olarak.
Son yıllarda bunu daha çok yaşar oldum. Kimin morali bozulsa beni arar oldu. İyi ki varsınlar, neşe kaynağımsınlar… Seninleyken canım hiç sıkılmıyor diyordu geçende bir arkadaşım.
Neden?
Tabiî ki güzel bir şey bu. Belki de neden? diye sormam şımarıkça. Ama o kadar çok negatif duyguları topluyorum ki içimde, kendiminkilerle birleşince kendimi daha da ağır hissediyorum.
Puding pişti. Teker teker kaselere boşalttım. Üzerlerine fıstık attım gelişi güzel. Biraz soğuduktan sonra dolaba koyacağım. Film seyrederken çok güzel gidiyor.
Evet puding pişti, yazı bitti. Tamam farkındayım. Yine saçma bir son cümle oldu ama saçma başlayıp saçma bitmemesi mümkün mü?
Mart 2008