DENEMELER

BİR BIÇAK GİBİ…

Soğuk ve çekiciydi. Soğukluğu göz alıcı çekiciliğiyle birleşince etkisinden kurtulmanın imkanı yoktu. Kesilmeye mahkumdun. Öyle umarsız, öyle sessiz duruşuna aldanıp hiç düşünmeden bileklerini uzatabiliyordun. Uzattım kollarımı, hiç düşünmeden kesti ve gitti. Bir bıçak gibi…

Metalin soğuk bedenine sarılıp, üşüdüm onunla.

Sıcak bir yaz günü, cami avlusundaki bir esnafın tezgahında buldum soğuk ve uzak demir bıçağı. Göz alıcı çekiciliğiyle öylece duruyor, onu almam için parladıkça parlıyordu. Etkilemişti beni, itiraf etmeliyim. Şimdi kalbimde bir acıyla anımsıyorum o günleri. Keşke o kadar soğuk, o kadar çekici olmasaydı. Veya ben kör olsaydım. Ya da o gün hiç gitmeseydim. Ama ne çare ki olan oldu, onu gördüğüm ilk an uzattım kollarımı. O ise hiç düşünmeden kesti ve gitti. Bir bıçak gibi…

Aldım, bir çay bahçesinde oturup uzun uzun inceledim. Metali, kışın dağ yollunda bulduğun çeşmeden akan su kadar soğuktu. Ellerim üşüdü. Farkında olmadan ellerimi kesmiş, masanın örtüsü, üzerimdeki elbisenin etekleri kan olmuştu. Daha ilk dokunduğum an tehlikesini bana hissiz, kan kırmızı sinsiliğiyle belli etmişti. Fakat ben buna aldırmamıştım.

Günlerce masamın üzerinde parlaklığıyla gözlerimi kamaştırdı. Sıcak gün ışığı bile metal soğukluğunu silemedi bedeninden. Sarıldıkça kesti. Ben yaralarımı sardım. Kabuklarımı kazıdı ihmalleriyle. Yılmadım. Işığa dönen pervane gibi aşkın ışıltısına kandım. Tüm vücudumun ve hatta kalbimin kesikler içinde kalacağını bile bile ben, gönüllü sarıldım. O ise hiç düşünmeden, kesti ve gitti. Bir bıçak gibi…

Çok geç oldu ama bu kez anladım. Metal hep soğuk ve keskindi. Ne zaman dokunsam kesecekti. Ve o bıçak bende, kalbimde saplı kaldıkça biliyordum ki uzak duramayacak ve hep sarılacaktım. O bıçaktı. Soğuk, çekici ve keskin. Yapabileceği bir şey yoktu. Böyleydi. Şimdi karar vermek bana düşüyor. Ya kalbimde saplı kalacak ve ömür boyu her sarılışımda yara alacağım ya da kalbimden o bıçağı söküp atacağım.

Ocak 2008