DENEMELER

AŞKIN RENGİ

Siyahın asaletiyle dans ediyordu kırmızı. Seviyordu onu. Siyahtı kırmızının tüm dünyası. Onunla karışıp daha tutkulu bir renk olmaktı arzusu.Çünkü bordo daha tutkuluydu. Aşkın rengiydi. Biraz tutku kırmızısı ve biraz siyah asaletinden oluşuyordu aşkın rengi.

Kırmızı ne kadar aceleci olsa da çekingen siyahın yanında özünü kaybediyordu. Yoksa aslına mı ulaşıyordu. Aşk, özünü kaybetmek midir yoksa maskeler ve tüm duygulardan arınıp aslına ulaşmak mıdır? Bunu düşünecek hiç vakti olmadı kırmızının. Siyahın asaletine kapılıp çoktan kendini unutmuştu. Ve kendiyle ilgili her şeyi, her duyguyu unutmuştu. Bir tek renk vardı.Siyah. Aşk tek renkti. Ama ne sadece siyahtı ne de sadece kırmızı.Bunu unutmuştu. Çünkü sadece siyahı görüyordu. Bir sabah uyandığında gözleri sadece siyahı görür olmuş ve onu kaybedene dek her şeyi sadece siyah görmüştü. Ve henüz bilmiyordu bir daha asla siyahı göremeyeceğini. Siyahla karışıp aşkın rengine ulaşamayacağını. Henüz bilmiyordu, yazık ki…

Kırmızı çoktan siyaha kapılmış, aşkın rengine bürünmüştü. Ama aşk galiba kör olmaktı. Çünkü kırmızı bordoya döndüğünü ancak siyahını yitirince kendine daha dikkatli baktığında görebildi. Çok geçti, ne çare. Aşk sadece rengini değil algılarını da kör etmişti. Kırmızısını kaybetmiş siyahın egemenliğinde yaşıyordu, fakat farkında olmadığı bir şey daha vardı. Siyahın hakimiyetinde kırmızıyı diretmek değildi aşk. Biraz tutku kırmızısı ve biraz siyah asaletiydi, bordo…

Bu inat, Bu siyahı kırmızıya bürüme inadı, Siyahı tamamen kaybetmekten başka bir işe yaramadı. Tek başına bir kırmızı olarak kaldığında anladı siyahtan alacağı bir tutam asaletle aşkın yaşanabildiğini. Ve ona bir tutam kırmızı vererek tutkulu bir aşkın süreceğini. Şimdi siyahın gözyaşlarından topladığı asalet kırıntıları avuçlarında, bordoya, aşka yetmiyordu.

Gözleri açılmıştı kırmızının. Geriye dönüp baktığında aslında o tutturduğu inadı boyunca bordoya büründüğünü görüyordu. Ama zamansız bir görgüydü bu. Ne çare. Siyahı kaybetmişti ve biliyordu ki kırmızı hayatında bir kez siyahla karşılaşacaktı. Çok gözyaşı dökecekti. Ama Aşk, Siyahın kurumuş gözyaşlarında kalan asalet kırıntılarına akıtılan geç kalmış tutku kırmızısının gözyaşlarının karışımı değildi. Aşk, kırıntılarla oluşacak bir renk değildi.

Aşk, siyahın asaleti ve kırmızının tutkusunun alabildiğine yaşadığı bir renkti.

Aşkın rengi bordoydu.