BLOG, GEZİ YAZILARIM

Denizin Ortasında Bir Hazine Büyükada…

güzel bir mayıs sabahı vardık büyükadaya. ve hiç vakit kaybetmeden, sıcaklar iyice bastırmadan önce yürüyerek büyükada sokaklarını gezmeye başladık. önce yürüyerek diyorum çünkü adaya gelenlerin ilk yaptığı şey faytonla gezmek oluyor.

büyükada da çok isabetli bir karar olduğunu düşündüğüm motorlu taşıt yasağı var. gezmek için üç seçeneğiniz var. büyük ve küçük tur olarak alternatif sunulan fayton gezisi, bisiklet kiralama veya yürüyerek…

rahat rahat fotograf çekebilmek için önce yürümek istedik. Büyükada, yeşil ve mavinin buluştuğu noktada bir inci tanesi gibi parıldayan beyaz ve görkemli yalılarıyla istanbulun gözde mekanlarından biri.

büyükada yaklaşık 700 yıl bizanslıların himayesinde kalmış. o dönemdeki taht kavgaları, siyasi ve din içerikli anlaşmazlıkların sonucunda prenslerin, din adamlarının sürgün yeri olarak gönderildikleri bir mekanmış.

büyükada, 17 nisan 1453 yılında kaptan-ı derya baltaoğlu süleyman bey komutasındaki osmanlı donanması tarafından fethedilmiş. 1930 yılında adadaki rum mezarlığı çevresinde bulunan büyük iskenderin babası II. filipe ait 207 sikkeden meydana gelen büyükada definesi istanbul arkeoloji müzesinde sergilenmekteymiş.

yol boyu uzanan onlarca yıllık çeşit ağaçların ardında, geniş ve bakımlı bahçelerin ortasında bu güzel rum ve türk aydınlarının inşaa ettirdikleri konak ve yalıları hayranlıkla izliyoruz.

yapı olarak birbirine benzemese de yine de aralarında büyük bir ahenk söz konusu. ve siz o ahenk içinde büyükada sokaklarında kendinizi kaybediyorsunuz.

kimi kapı girişinde kimi konağın duvarında veya penceresinde mekan sahiplerinin ince zevklerinin eseri saklı.

büyükadanın esas sahipleri kediler ve neredeyse evcilleşmiş martıları.

onlar büyükadanın sokak çocukları. kimi sizi umursamaz ama çoğu size meraklı çeşit çeşit sevimli kedilerle dolu büyükadanın her yanı.

yürürken neredeyse nefesinizi kesen dik yokuşların bir hayli fazla olduğu büyükadanın iki önemli tepesi var. güneydeki yorgi tepesi ile kuzeydeki isa tepesi.

aya yorgi kilisesini görmek için bu tepelerden birinde uzun bir yürüyüş yaptık. hayatımda bir yoldan vazgeçmek ve geri dönmek için hiç bu kadar büyük bir istek duymamıştım :)

bitip tükendiğim, eriyip bittiğim ve bir banka kendimi zor attığım metrelerde insafsız bir amcaya sorduğum soru ile yıkılmıştım.

– daha ne kadar yol var kiliseye amca?

– o hooooo oo daha bi bu kadar daha var. erken iflas etmişsin.

– ciddi misin amca :(

biraz daha biraz daha diye diye en son başımı kaldırıp baktığımda şu yukardaki kareyi görüyordum ama bir adım dahi atacak halim kalmamış, güneşten, terden erimiş bitmiş bacaklarımın üzerinde duramaz olmuş, isyan ediyordum.

hemen manzaraya karşı bir kayalığa attık kendimizi. karşıda görünen ada sedef adası…

dönüşü bir çırpıda inip büyükadanın merkezine faytonla inmeye karar verdik. zaten başka bir yol düşünemiyordum :)

hiç turuncu gelincik görmüş müydünüz?

adada bir çok güzel mekan otel ve pansiyon olarak hizmet veriyor.

büyükadanın sahil boyu balık restoranları, bir tarafında deniz manzarası diğer tarafında büyükada yalıları ile güzel bir yeme içme mekanları ile dolu.

denizin ortasında büyük bir hazine gibi yaşayan bir ada büyükada…

mutlaka görülmesi, sokaklarında saatlerce dolaşılması, o büyüleyici güzellikteki yalıları saatlerce seyredilmesi gereken bir yer.

bir başka gezide daha görüşünceye kadar esen kalın… :))