BLOG
03 Ekim 2012 Çarşamba
yüzme bilmiyordum suya düştüğümde. derine, bir hayli derine inmişim. koyu, kopkoyu bir hayat. aklımdan geçen; balıklar nasıl yaşar burada. koyu kopkoyu bir zaman. ve ne yapacağını bilemeden çırpınmak. nefesini yitirmek, gözyaşlarının karıştığı sularda hayatının son bulacağı düşüncesi ve paniği. çırpınırken çarptığın kayalar, aldığın yaralar. kan kokusuna gelen köpek balıkları ve bilinçsizlik. hiç bitmeyecek sanıyorsun. yüzeye çıkamayacakmışsın gibi. birilerinin düştüğünü görmüş olmasını umut ediyorsun. acaba çırpınmayı bırakmalı mıyım. dibe vurur muyum korkusu sarıyor o an içimi. ümitsizce bir yaşama isteği ile doluyorum.
bir ışık… o ışıkla uzanan bir el. o ele uzattığım iki elim.
dibe vurmadan, uzanan o elin kıymetini bilemiyor insan. tecrübeler olgunlaştırıyor insanı. sonraki hayatında karşılaştığın her zorlukta sana yol gösteriyor bu tecrübe. karanlıktan aydınlığa çıkılıyor, çıkılıyor elbet de sen yüzmeyi öğrenebiliyor musun işte bütün mesele bu.