FOTOGRAF ALTI

HAYAT AĞACI

Bilmezdin, o ağacın altında o anda ölebilmeyi o kadar istediğimi. Başımı omzuna yasladığımda daha huzurlu hissedemeyeceğimi.

Gözlerimi kapadığımda yüzümü ellerin gibi okşayan melteme bırakır gibi sana bıraktığımı kendimi bilmezdin.

Bu kadar sevilmenin sevinçli şımarıklığında sarhoş olurken sen, bilmezdin dünyamın merkezi olduğunu. Bir sözünle baharımın geldiğini.

Neden derdin, neden bu kadar seviyorsun beni.

Bilmezdin kollarındaki huzurun değerini. Gün olur kor bir alevin ortasında benliğini kaybedersin işte o zaman anlarsın seni neden sevdiğimi.

Sen sadece bir ağacın gölgesinde anın keyfini çıkarırken, bilmezdin o ağacın ben, kökleriyse sen olduğunu. Hayata sayende sıkı sıkı tutunduğumu. Hayat ağacım olduğunu bilmezdin, bilemedin…