FOTOGRAF ALTI

PENCERELER

Artık hiçbir şey eskisi gibi değil. Ne bayramların tadı kaldı ne de sokak oyunlarının. Büyüdük gerçek oldu oyunlarımız. Evcilik oynarken yaptığımız yemeklerin kokusu artık evi kaplıyor.

Kapı önünde bir kilimden diğerine giderdik ev oturmasına. Pazardan alınma plastik fincanlarda yudumlar gibi yapardık kahvelerimizi. Şimdi bırakın kahveyi, kapı komşumuzu tanımaz olduk. Komşu ziyaretleri gibi kapı önü evcilik oyunları da kalmadı.

Bayramlar tüm aileyi bir arada gördüğümüz eğlenceli bir seramoniydi. Verilen harçlıklar, kapı kapı dolaşıp komşu anneden aldığımız şeker ve mendillerle dolardı bayramlık alınan çantalarımız. Kapı önünde çıkarırdık ayakkabılarımızı. Hiç unutamam bir bayram ayakkabımın kayboluşunu.

Önce ananem öldü. Sonra bayramların tadı. Tatile çıkar olduk her fırsatta. Sahipsiz kalan bez mendillerin yerini kağıt mendiller aldı. Her şey gibi onları da kullandık ve attık. Ve bayramlarda bile çalışır olduk. Kapı önü oyunlara hasret kaldı çocuklarımız.

Ve pencerelerde kaldı bize hasret annelerimiz.

Şubat 2010