20 Mart 2011 Pazar

hafta sonlarımı çalışmıyorsam veya çalışsam bile ara boşluklarda anneme ayırıyorum vaktimi.

geziyoruz, yemek yiyoruz, muhabbet ediyoruz, kahve içiyoruz laf aramızda fal bakıyoruz :)) duymasın söylediğimi. kimseye söleme diyo : ))

güzel vakit geçiriyoruz kısacası…

ama bu gün annemin koluna girmiş, her zaman gittiğimiz bir alışveriş merkezinde dolaşırken, anneme döndüm;

anne, burdakiler bize dikkat ediyorlarsa beni hep seninle görüyorlar. ben sıkıldım artık bu durumdan dedim : ))

dışardan nasıl bir kız imajı sergiliyorum acaba. annesinin kolunda her hafta en az bir gün burda…

sonra çıktım hemen annemin kolundan, öle devam ettik gezimize : ))

ha annemin bu serzenişime yorumu ne mi oldu? sölemiim, sonra armudun sapı üzümün çöpü olayına gireriz, kalbinizi kırarım :P