BLOG
10 Şubat 2011 Perşembe
(foto: makedonya-ohrid)
yola çıkma vakti…
prizrenden priştinaya geçtik. ve uzuuun bir otobüs yolculuğu başladı.
o kadar yorgun, bitkin ve üşümüş olmama rağmen dönüş yolunda olduğumdan kendimi çok iyi hissediyorum.
şimdi askere gidip de ağlayanları çok iyi anlıyorum.istediğinde sevdiklerini görememek, memleketinden uzakta olmak gerçekten çok zormuş. abartıyorsun, topu topu bir hafta yurtdışında kaldın diyebilirsin ama benim yerim sevdiklerimin yanıymış. bunu çok iyi anladım.
(foto: kosova-prizren)hayatlarımızın kıymetini bilmemiz gerekiyormuş. yabancı bir memlekette azınlık olarak yaşayabilir, çeşitli entrikalarla asimile edilmeye zorlanabilirdik de.
meğer ne güzel bir memlekette yaşıyormuşuz. belki bir çok avrupa ülkesinden geriyiz ama bir çoğundan da çok daha güzel bir ülkemiz var ve çok daha ileriyiz.
ve yine meğer sevdiklerimle ne mutlu bir hayatım varmış.
(foto: kosova-priştina)bu gezi bir çok şeyi görmeme neden oldu…