BLOG

06 Temmuz 2011 Çarşamba

insanların kapasitelerinin farklı farklı olduğunu gördüm. yeni mi diyeceksiniz, yok yeni değil. zaman içine yayılmış tecrübeler sonucu bu yazı.

belki çok üst üste geldi bu aralar olaylar. insan böyle tecrübelerinden kimin iyi gün dostu kimin kötü gün dostu olduğunu anlıyor.  iyi de oluyor. kendini, gerçekten dinlemeyecek başkalarına anlatmak için yorulmuyor.

hayatta mutsuz olan insanlar başkalarının mutsuzluğundan mutlu oluyorlar. dedikodu, kuyu kazma ve bilimum işimin olmayacağı negatiflikle dolduruyorlar kendilerini ve çevrelerini. bundan en çok kendileri etkileniyor farkında değiller. onca çabalarını, ortaya bişeyler çıkarmak, var olmak için kanalize etmelerinin onları mutluluğa ulaştıracağını bilmiyorlar.

bir de kendini bir şey zannedenler var. buldumcuk olup eşlerinden dostlarından kendilerine pay çıkarıp bi mevkiye geldiklerini sananlar… sonra sizi de kendileri gibi düşünme yanılgısına kapılıp size iyilik yaptığı hissiyatını yaratıp aslında kendi işlerini halletme kurnazlığıyla kimsenin bunu anlamayacağını sananlar var. karşıdan çok mu saf görünüyorum?

bir de canın dediklerin var.  en çok da onların yaptıkları koyuyor ya…

üşüyor insan bazen bu yaz sıcağında. bir hırkaya bir yorgana ihtiyacı oluyor. sen onun her üşüdüğünde hırkası olurken ve ya olmak için baş koymuşken senin ihtiyacın olduğunda vaktim yok gibi saçma sapan bir mazeretle ortada öylece üşümeye terk ediyorlar. o zaman anlıyorsun bazı şeylerin senin sandığın gibi olmadığını. iyi gününde hep yanındayken ihtiyacın olduğunda hep bir mazeretleri olur. derdine yoldaş, sıkıntına ortak olmak yerine kendini yük gibi hissettirirler. sıkıntıdan kurtulmanın yolunu terk etmekte ararlar. seninle güzel günler, neşeli saatler geçirirler, ama yardımlarını hep ertelerler.

bu yaz sıcağında derdine derman, içine ferahlık veren sıcacık hırkalar vardır. sararlar tüm bedenini, kalbini, ruhunu. başını rahatlıkla omzuna yaslarsın. bilirsin ki ne olursa olsun, ne yaparsan yap seni asla bırakmayacaklardır.  seni senden iyi tanırlar. sevginin emek vermek olduğuna inanırlar. güçlüdürler, haksız bile olsan seni tüm dünyaya karşı savunurlar. seni asla ortada bırakmazlar. inanmışlarsa sana ve sevgine gerisi hiç önemli değildir. çünkü bilirler sen hayatlarının anlamısındır. ve bu her zaman bulunabilecek bir şey değildir.

insanların kapasiteleri farklı farklı. kimi seni hep erteler, kimi pamuklara sarar.

kimi hasetten, dedikodudan hayatı kaçırır,

kimi kendini kurnaz zanneder, yanılır…