BLOG
06 Şubat 2011 Pazar
sınırdı pasaporttu kontroldü free shoptu derken sabahın erken saatlerinde girdik yunanistan topraklarına. doğum gününün ertesinde veya yılbaşı gecesinin ertesinde nasıl ki hayatımda bişey değişmediyse sınırı geçince de değişmedi. evet soyut bir milli olma havası yaşadım ama o kadar. ötesi değil.
lakin topraklar türkiyenin devamı gibi aynı. hatta bir ara arkadaşıma çektiğim mesajda yazdığım gibi ‘yavuzselim mahallesinde bir tur attıktan sonra çevre yolundan selanik’e geçer gibi hissettim.’
gümülcinede hiç bişey görmedim bir dizi protokol imzasından başka. bizim arka mahallemiz gibiydi. sonrasında dediğim gibi çevre yolundan selanike geçtik. atatürkün doğduğu evi görmek günün en anlamlı dakikalarıydı. malesef sarkan program yüzünden 17:00 de kapanan eve tam 17:00 ulaşmayı başardık. ve 18 dk da gezdiğimiz evden bir şey anlamadım desem yalan olmaz. fotograf çekmekten incelemeye vaktim olmadı. neredeyse fotograf çekinmeyi bile unutuyordum.
şu an 22 saattir yolda, otobüs koltuğunda, makedonya yollarında kalacağımız otelin hayaliyle kitap okumaya çalışıyorum.not: 25 saat sonra oteledeydim nihayet.
yarın görüşmek üzere…
Nilay Şahinkanat Makedonyadan bildirdi : ))
: ))))))
dedim ben zafer mahallesini geç sağa dön işte meşhur balkanlarrr..