BLOG
16 Şubat 2011 Çarşamba
birden bire kalakaldım. nefesim kesildi. yığılıverdim, sonbaharda kopmuş bir yaprak gibi süzüldüm yere. oysa yaşayacak çok şeyim vardı seninle.
yine, soğuk da olsa seninle bir güne uyanmıştım. umut doluydum. nereden bilebilirdim ki o çok sevdiğin filmlerdeki kahramanlar gibi cesur olamayacağını. kahramanım değilsin benim. tek kılıç darbesiyle sevdiğini teslim eden, kahraman olamaz. ondan ancak bir korkak olur.
aşk bu kadar basit mi… ya sevdiğim demek… deme bundan sonra, gelme hiç kapıma. sen benim döktüğüm şu gözyaşlarından tekine bile değer değilsin.
ben kendi kendimin kahramanıyım artık. ben ki yaşamı bu kadar seven. gözümü bile kırpmam uçurumdan atlarken seninle elele. ama sen, değil uçurumdan atlamak, uçuruma giden yolda benimle yürüyemeyecek kadar korkaksın.